|
„Architektura jest tym, co pozostaje, gdy nie można już usunąć niczego więcej, a system ciągle jest zrozumiały i można objaśnić jego działanie.” - Philippe Kruchten, Rational Unified Process od strony teoretycznej, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007.
W latach 1968-1969 odbyły się dwie znaczące konferencje sponsorowane przez NATO [NATO 68], [NATO 69], gdzie dyskutowano o roli i znaczeniu informatyki (ang. computer science) oraz inżynierii oprogramowania (ang. software engineering). W szczególności dyskusje uczestników dotyczyły braku związków pomiędzy informatyką (jako nauką zorientowaną na teorie [Denning 99]), a inżynierią oprogramowania (jako nauką zorientowaną na praktykę [Sommerville 04]). Jedną z ciekawych propozycji wypełnienia tej luki i wyjścia z ówczesnego „kryzysu w wytwarzaniu oprogramowania” (ang. software crisis) była koncepcja Iana Sharpa dotycząca modelowania systemów oprogramowania w postaci tzw. architektury oprogramowania (ang. software architecture) [NATO 69]. Od tego czasu architektura oprogramowania zaczęła mieć coraz większe znaczenie w projektach systemów informatycznych przyjmując wpierw kierunek rozwoju zakreślony znanym równaniem Perry’ego i Wolfa [Perry 92], po czym przyoblekając się w style wyspecyfikowane przez D. Garlana i M. Shaw [Garlan 93], a następnie osiągając stabilność w postulowanym przez Philippe Kruchtena modelu perspektyw architektonicznych [Kruchten 95].
Przygotowania do publikacji
| 
